Dag negen

Gisteravond dachten we via een website van de Portugese NS onze tickets naar Porto te reserveren en te betalen. Maar dat bleek niet zo makkelijk , want je moest eerst lid worden van een soort internet club.

Vanmorgen vroeg typte ik op Google: “ informatie over reizen met de trein in Portugal” in en kreeg een link naar Omio, waar je treinkaartjes in heel Europa en ook Portugal kunt kopen. Dat is een zeer gebruikersvriendelijke site en binnen no time had ik de juiste treinen gevonden. Maar ik moest geduld hebben, want ik wilde het samen met Heleen doen; zij werd pas om kwart voor negen wakker!

Na het ontbijt was het kopen van de tickets een fluitje van een cent.

We kunnen vanaf Tunes zonder overstappen naar Porto en op de terugweg ook. Naar Tunes pakken we een taxi. De reis duurt ongeveer 5,50 uur en omdat we ouder zijn dan 58 jaar, reizen we voor half geld. Dus veel waar voor weinig geld. We vertrekken de 12e en komen de 14e terug.

Omdat we toch al lekker bezig waren, hebben we gelijk een hotel in het centrum van Porto geboekt. Net zo makkelijk.

Vandaag wilden we Lagoa beter leren kennen. Het is ongeveer 20 minuten fietsen hier vandaan. Het is een grotere plaats met een paar leuke straatjes. Heleen heeft een er een hobby van gemaakt om in Portugal straatkasten te fotograferen; die zijn hier nl. door veel verschillende kunstschilders heel kleurig beschilderd. Ik zal vragen of ze er een paar vandaag willen laten zien.

Heleen vond in Lagoa op Google maps een fietspad! naar Armação de Pêra, een badplaats een tiental kilometers ten oosten van Carvoeiro. Het bleek een smal grotendeels onverharde weggetje te zijn door een heuvelachtig landschap met weinig bebouwing, maar met prachtige vergezichten. We zagen hier en daar een paar kurkbomen die plaatselijk al ontkurkt waren. Op een van die plekjes hebben we ons meegebrachte lunch genoten,

We zagen al fietsend van ver al de hoge torenflats voor toerisme waarmee deze badplaats verziekt was. We waren blij dat we niet in zo’n toeristische plaats logeerden. Maar er was wel een mooi lang strand waar we even konden uitrusten. Ik kon daar even niet de drang naar een heerlijk kersen ijsje weerstaan.

Op de weg terug wilden we zo dicht mogelijk langs de kust blijven fietsen. Dat is goed gelukt, alleen ontkwamen we er niet aan om af en toe weer door zo’n villawijk te moeten rijden. Het was een bijzondere mooie fietstocht.

We kwamen tot onze verrassing sneller terug in Carvoeiro en hebben we een drankje (in weer heerlijk volle glazen ) gedronken en bordje soep genuttigd aan de rand van het stadje. Dit intermezzo was noodzakelijk omdat we anders voor een dichte deur van de fietsverhuurder kwamen te staan. Hij zou pas om half vier weer open gaan.

Op ons gemak terug gefietst. Ongeveer 100m voor de fietsverhuur komt de fiets van Heleen tot stilstand. Wat blijkt, haar mooie blauwe trui die ze om haar middel gebonden had, was van haar smalle heupen gegleden en in haar achterwiel terechtgekomen en om de as en ketting gedraaid.

De fietsenmaker kreeg de trui er niet in zijn eentje meer uit. Hij zou het samen met een collega gaan uitzoeken.

De trui werd verloren verklaard. Gelukkig is er naast de fietsverhuur een second handshop waar Heleen een nieuwe blauwe trui gevonden heeft voor 2,50. De opbrengst is voor een honden en katten opvanghuis.